3 ตัวชี้วัดป้องกันที่เปลี่ยนเกมสัปดาห์ที่ 12

ตัวเลขไม่โกห

ฉันใช้เวลาหลายสัปดาห์วิเคราะห์ข้อมูลจากเกมลาลีกา สัปดาห์ที่ 12—ไม่ใช่แฟนบอล แต่เป็นนักสถิติที่ไว้วางใจในแบบจำลองมากกว่าเรื่องเล่า เลขอไม่สนใจอารมณ์; มันเปิดเผยรูปแบบด้วยความแม่นยำเยือกเย็น

ทีมอย่างบียาล, อัตเลติกโอ, และบาเลนเซีย พิชิตผลเกิน xG เฉเพียง +0.4 เกมต่อเกม ในขณะที่ครองบอลต่ำ การป้องกันแบบอัดแน่นในแดนกลางบล็อกและกดดันเส้นสูงทำให้เกิดความผิดพลาด

เป้าหมายคาดหวัง vs ผลจริง

ในสัปดาห์ที่ 12 มี six เกมจบด้วยคะแนนเบี่ยงจาก xG เกิน ±0.5 โดยเฉพาะบียาล vs อัตเลติกโอ: xG เท่ากับ ~0.8 แต่จบลงด้วยคะแนนเท่ากัน การป้องกันแบบกดดันปลายทางทำให้เกิดความผิดพลาดในเขตสาม—พื้นที่หายใจแทบไม่มี

แนวรับของอัตเลติกโออัดแน่นเหมือนแหนาก: เพียงสองโอกาสบนเป้าหมายแต่มีสามครั้งเข้ากรอบหลังการกดดันเส้นสูง

ฮีโร่เงียบที่ถูกมองข้าม

เรื่องจริงไม่ได้อยู่ที่ดาว—their ก็คือผู้เงียบ กรานาดาชนะไม่ใช่เพราะพลังไฟ—แต่เพราะแรงกดดันอย่างไร้ซึ่งในช่วงเซ็ตกับการตอบโตกลับ เมื่อเราสร้างแบบจำลองดัชนีแรงกดดันในการป้องกัน (DPI) จากเกมครบรายการสามสโมสร—บียาล, อัตเลติกโอ, และบาเลนเซีย— emerged with DPI >92% เพราะพวกเขาชนะเพราะพวกเขาปฏิเสธพื้นที่ ก่อนจะถูกนำไปใช้งาน

ฟุตบอลนี้ไม่ใช่วรรณมนตร์ มันคือคณิตศาสตร์

สิ่งที่กำลังมาถึง?

เมื่อมองไปข้างหน้าถึงเบิติส vs เซลตา: DPI พุฒสูงถึงระนาว94% ในขณะเดียวกับ xG ก็คงเดิม watch for turnover chains—and don’t mistake low possession for weakness. The next winner isn’t the team with most shots—it’s the one that denies them before they take them.