บาร์ซ่าเหนือคู่แข่งท็อปไฟว์

สถิติไม่โกหก

ในช่วงเวลาทองของเปป กูอาร์ดีโอล่า และผู้สืบทอดที่บาร์เซโลน่า (2009–2018) มีหนึ่งสถิติโดดเด่น: ผลงานเจอกับทีมชั้นนำลาลิกาอันดับห้าที่สุด มีเพียง 6 ครั้งที่แพ้ จากการพบกันรวม 72 เกม — อัตราแพ้เพียงเกินกว่า 8% เท่านั้น เป็นความสม่ำเสมอระดับสุดยอด

เมื่อเทียบกับเรอัลมาดริดที่เจอทีมเดียวกันในช่วงเวลานี้ มีเพียงชนะแค่ 34 เกม และแพ้ถึง 20 เกม อัตราชนะอยู่ที่ต่ำกว่าร้อยละ 47 — สุดแท้น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของบาร์ซ่า

ขอพูดอีกครั้ง: บาร์เซโลน่ายอมแพ้หรือเสมอกับคู่แข่งระดับแนวหน้าได้มากกว่าสองเท่านับจากเรอัลมาดริด

สิ่งที่เราเรียนรู้จากฟุตบอลระดับสูง

ในฐานะผู้เชี่ยวชาญวิเคราะห์ข้อมูลฟุตบอล ผมสนใจรูปแบบที่ไม่ใช่อุปกรณ์ธรรมชาติ การชนะอย่างต่อเนื่องไม่ใช่มากจากการเล่นของเมสซีเพียงคนเดียวแต่มองเห็นระบบความสำเร็จโดยรวม

เมื่อเผชิญหน้าคู่แข่งอย่างเรอัลมาดริด (แพ้แค่4), อธเลติกบิยาเอตา (1), และเรอัลโซเซียดา (1) — บาร์ซ่ายังคงควบคุมเกมได้อย่างมีประสิทธิภาพผ่านการครองบอล การจัดตำแหน่ง และแรงกดดันสูง cxG ในเกมเหล่านี้แสดงให้เห็นว่ายอดขาดแคลนเกินกว่าคู่แข่งอย่างสมเหตุสมผล — เป็นความได้เปรียบที่โครงสร้างสร้างขึ้น, โดยไม่มีโชคหรือผลพลอยได้อะไรเลย

ความเหนือกว่านี้หายากมากในประวัติศาสตร์ฟุตบอล มันไม่ใช่แค่ฤดูกาลใดฤดูกาลหนึ่งหรือโค้ชคนเดียวแต่มันคือ ‘วัฒนธรรม’ โดยอาศัยกลยุทธ์เชิงข้อมูลและพัฒนาผู้เล่นอย่างรอบด้าน

เพราะทำไมยังสำคัญถึงวันนี้?

แม้ว่าคุณจะไม่ใช่แฟนบาร์ซ่ายังไง ก็ตาม หากคุณสนับสนุนมายดริด — สิ่งสำคัญคือ: การเก็บสถิตินี้บอกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความสำเร็จระยะยาวในฟุตบอลสมัยใหม่อย่างแท้จริง

cxG, การเปลี่ยนแปลงกลยุทธ์, การวางแผนการหมุนเวียนผู้เล่น, การสเกาต์ข้อมูล - เป็นองค์ประกอบหลักในการสร้างความได้เปรียบนานาชาติ ผมเคยทำงานให้องคาไลโอ Premier League โดยใช้มุมมองเดียวกัน หากลองเปรียบเทียบรอบๆ จะเห็นหลักการเดียวกันปรากฏในสถิติก่อนหน้านี้จากสนามแคมโน cxG, การตรวจสอบจุดกดดัน, การเคลื่อนไหวทางการป้องกัน — ส่วนใหญ่มองเห็นได้ง่ายจากข้อมูลเก่าเหล่านี้

คราวหน้าใครพูดว่า “บาเยอร์เคยโชคเข้าข้าง” พาเขาไปเจออภัยภาพเหล่านี้ — และอาจถามกลับไปว่าเขาเคยทำ Monte Carlo simulation จากสถิติก่อน-หลังพบเจอกันไหม? คำตอบคงเป็นศูนย์… และตรงนั้นมันบอกเราหลายอย่างแล้ว