ปฏิเสธเงียบของทีมดำน้ำในลีกโมซัมบิก

ผลการแข่งขันบอกว่า 0-1 และ 0-0 เกมสองนัด เสมอไม่ชนะเลย แต่ถ้าคุณแค่อ่านแค่ตัวเลข ก็จะพลาดสิ่งสำคัญ

ฉันใช้เวลานานในการสร้างโมเดลเรียนรู้ของเครื่องเพื่อทำนายผลฟุตบอล โดยใช้ข้อมูลทั้งการเคลื่อนไหวของผู้เล่นและสภาพอากาศ — แต่แม้ระบบฉลาดที่สุดก็ยังต้องยอมรับว่าเกมนี้ผิดปกติ

แรงกดดันที่มองไม่เห็น

ทั้งสองเกมเล่นภายใต้แดดจัดในเมืองมาปูโต เมื่อวันที่ 23 มิถุนายน และ 9 สิงหาคม โดยใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงเต็ม เกมแรกเจอกับดามา-โตรา เจ้าถิ่นครองบอลได้มาก (58%) แต่ไม่มีใครยิงเข้ากรอบเลย

แล้วมาเจอเสมอเมืองมาปูโตเร일เวย์ — เหลือรักษาประตูไว้นานถึง 78 นาที ก่อนพ่ายจากฟรีคิกช่วงปลายเกม

สิ่งแปลกประหลาด?ไม่มีใบแดงหรือบาดเจ็บ เพียงแค่แนวรุกเงียบเช่นเดียวกับเสียงลมหายใจ data มันไม่มองเห็นความเหนื่อยล้าทางจิตใจหลังจากแข่งมาสี่นัดหนัก ๆ และแรงกดดันที่ซ่อนอยู่ในเส้นทางการส่งบอล data มันไม่มองเห็นแฟนคลับชาวแอฟริกาในย่านตะวันออกลอนดอนที่เฝ้ามองจากระเบียงในเมโทรลา โดยเชื่อมต่อผ่าน Wi-Fi อ่อน ๆ และเถียงกันเรื่องการพักผู้เล่นคนสำคัญ data มันไม่มองเห็นความเป็นตัวตน data มันอาจคาดเดาได้ว่าชนะได้ถึง 76% เมื่อเจอกับดามา-โตรา จากสถิติและสภาพความพร้อม — เเต่วินัยกลับพ่ายแพ้อย่างหนึบ และเมื่อเจอเมืองมาปูโตเรลเวย์?ระบบให้อัตราชนะหรือเสมอถึง89% — สุดท้ายกลับไร้แต้ม data จะตอบได้อย่างไรว่าทำไมผู้เล่นถึงหยุดเชื่อมั่น? data จะคำนวณความกลัวในเส้นทางการส่งบอลได้อย่างไร? data จะได้ยินเสียงเชียร์บนหลังคาเมืองตอนไร้ประตูไหม? สำหรับฉัน?มันไม่ใช่ความล้มเหลว มันคือบทกวีแฝงอยู่ภายใต้อำนาจแห่งความพ่ายแพ้ แฟนๆ พากันวางเดิมพันบนความหวัง—not probability ฉันเขียนบทความนี้ตอนเที่ยงคืน พากเพียรกวาดภาพเฟรมต่อเฟรม — เพื่อหาอะไรบางอย่างที่อาจเกิดขึ้นพรุ่งนี้ ทุกครั้งที่ใครพูดว่า “พวกเขาจะ never win”…ฉันจำได้ว่าฤดูกาลก่อน เปิดโอกาสพลิกสถานการณ์หลังครึ่งเวลาตกนำสองประตู และเพียงแค่วางเท้าพลาดๆ ก็กลายเป็นตำนานแทนความหมดหวัง data พยากรณ์ให้ว่าแพ้อย่างแน่นอน การเปลี่ยนมุมมองแบบอารมณ์กลับชนะใหม่อีกครั้ง หรือฉันจะไร้วุฒิภาวะ?ใช่อย่างแน่นอน—and proud of it.