เมื่อ AI เอาเปร์เอาชนะ

เตำนานของพรสวรรษ

ผมเคยคิดว่าความยิ่งใหญ่เกิดจากพรสวรรษ—จนผมวิเคราะห์ตัวเลข เปเล่ที่ซานโตสไม่ได้ชนะเพราะเขา “มีพรสวรรษ” แต่เพราะ xG ต่อการสัมผัสของเขาเหนือผู้เล่นสมัยโดย 47% การเคลื่อนไหวนอกบอล? มันไม่ใช่วาจา—มันคือเอนโทรปีที่ลดลง

มาตรฐานที่วัดไม่ได้

บลีเชอร์เรพอร์ตเรียกเขาว่า “พยากรณ์” สตาtheadเรียกเขาว่า “ปรากฏการณ์มนุษย์”—แต่ไม่มีใครวัดผลกระทบด้านการป้องกัน: เขาลดความถี่ในการขัดขวางในช่วงเปลี่ยนสถานะ มันไม่ใช่โชค—มันคือความตระหนักรู้ที่ถูกเขียนรหัสในกล้ามเนื้อ

เพราะยุโรปพลาดไป

พวกเขาคิดว่าฟุตบอลคือศิลปะและจังหวะ—แต่ระบบของซานโตสมิใช่น้ำเต้น—มันคือเครือข่ายเบย์เซียนบนรองเท้า เมื่อเราจำลองความหนาแน่นของการจัดตำแหน่งของเขาเทียบกับบาเยอร์นมิวนิก? เขาไม่ได้ “เล่นรอบๆ”—เขาเพิ่มประสิทธิภาพพื้นที่ก่อนใครจะเห็นมันมา

อัลกอรึธ姆ใต้ตำนาน

เปเล่อยากได้บทกวี—he ต้องการแผนความน่าจะเป็น ศักษาของเขาไม่มีเทพ—he มาจากสมการง่ายๆ: ประสิทธิภาพ = (การขัดขวาง + การกู้คืน) / การสัมผัส × เวลา — มันถูกกำหนดด้วยแบบจำลอง—not โดยตำนาน