ทำไมสเปอร์สยิงแย่หลังพักครึ่ง?

เลขอไม่โกห์ — มันแค่กระซิบ

ผมเฝดเสียงนาฬิกาในแมตช์ #47: โวลตา เรดอนดา vs. วิลา อารา — สกอร์ 3-2 ในเวลาตีหนึ่งโมงเช้า มือเหย้าทำประตูได้แค่ครั้งเดียวในครึ่งแรก ก่อนจะล่มสลายหลังพักครึ่ง xG จาก 1.8 เป็น 0.4 ส่วนทีมเยือน?พวกเขาไม่ได้ยิงมากขึ้น —但他们ยิงฉลาดกว่า

ในลีกนี้ การครอบครองบอลไม่มีความสัมพันธ์กับประตู มันคือการวิเคราะห์เชิงแรงกดดัน: การกดดันปลายเกมของโวลตา เรดอนดาล้มเหลว เพราะปีกสองข้างหยุดเคลื่อนไหวหลังนาทีที่60 มันไม่ใช่อ่อนเพลาก — มันคือการเสื่อมสลายโครงสร้าง

เลขอแฝะเบื้อหลังการแข่งขัน

ลองดูแมตช์ #57: ซิเปโคแมน vs.โวลตา เรดอนดา (4-2) — เขาครอบครองบอลเพียง38%แต่แปลงสองโอกาส反击เป็นสองประตู (xG:0.9 → G:2) สตรายคนหลัก?เขาไม่วิ่งไล่อย่างเดียว—เขาระเบิด

นี่ไม่ใช่อานุภาพ — มันคือจังหวะ

แมตช์ #64: อ็กซิเลกาสต vs.นิวออริกแชนเตอร์ (4-0) — สี่ประตูจากสามโอกาสทั้งหมดเกิดจากโอกาสเซ็ตกี้ในเวลาหยุดเกม มันไม่ใช่วางโชค — มันคือการออกแบบ

เพราะกองกลางนอนขณะกองหน้าตื่น

ข้อมูลแสดงให้เห็นชัดเจน: ทีมที่ครอบครองบอลหลังพักครึ้งแพ้บ่อยกว่าพวกที่กดดันเร็วและเล่นรับอย่างลึก ซิเปโคแมน,คลิกุมะ และวิลา อาราแข่งขันตอนจบนำหน้าในการแปลงประตู (+38% เมื่อเทียบกับเฉลเฉีย)พวกเขาไม่มองหาโอกาส—พวกเขาจับมันมา

เกมจริงถูกเล่นหลังนาที60

ลองดูแมตช์ #69:คลิกุมะ vs.ดูอาบาสพอร์ต (1-0) — เพียงประตูเดียวบนเป้าหมาย—หลังนาที78—from การดำเนินการเซ็ตกี้โดยผู้เล่นคนหนึ่งซึ่งนอนตลอดครึ๋งแรก นี่แหละเหตุผลทำไมโมเดลของคุณควรคำนึงถึงความเหนื่อย—not just form.