เหตุผลที่ฐานข้อมูลชนะความงาม

ตัวเลขไม่ร้องไห้

ผมเติบโตในรัฐอิลลินอยส์ด้วยการเลี้ยงแบบคาธอลิกแต่ไม่มีศรัทธาในปาฏิหารย์—มีแต่แบบจำลองเท่านั้น ในรอบสิบปี ผมเขียนสคริปต์ Python เพื่อวิเคราะห์เรขาคณิตการป้องกันของเบสบอล: มุมการเลื่อนเชื่อมโยงกับค่าเฉลี่ยในการตี .327 นี่ไม่ใช่บทกวี แต่เป็นความน่าจะเป็น

ความงามของฟุตบอล vs เรขาคณิตของเบสบอล

มบาเป้เปล่งประกายบนเวทีโลก—แต่อิทธิพลของเขาจางหายเมื่อวัดกับความแปรผันทางกีฬาจริงๆ ฟุตบอลเจริดด้วยอารมณ์และความอลังการ ส่วนเบสบอล? มันเจริดด้วยความแม่นยำ: พattern การเลื่อนที่ถูกปรับโดยหลักเบย์เซียน และพิสูจนมาแล้วกว่า 47 ฤดูกาล

เหตุผลของสูตรกรีน?

สูตรกรีนไม่ได้เยาะเยินมบาเป้—มันเปิดโปรงหลอกลวงที่ว่า ‘ความสามารถทางกีฬา’ = ‘ความบันเทิง’ ในเบสบอล การยืนระยะของผู้ป้องกันแต่ละฟุตคือฟังก์ชันเวกเตอร์: มุมเลื่อน 32 องศา + อัตราคาดหวัง .327 = การลดลงของอัตราการตียอดถึง 18% ไม่มีคำร้องใดๆจำเป็น

พื้นที่จริงคือข้อมูลขับเคลื่อน

เดอะแอธเล็ตกับไฟฟอร์ทรียเอ๊ะไม่ได้ขายฝัน—they sell distributions สีฟ้าคือพาเล็ตลักษณะเพราะมันไม่มายา เมื่อคุณเห็นการป้องกันเป็นแผนที่ความร้อนแทนคลิปไฮไลท์ ก็หยุดตามหาดาว—and เริ่มเชื่อมั่งในคณิตศาสตร์

คุณอยากได้ดาว? เล่นเกมที่ .327 มีค่ามากกว่าเสน่ห์