ทำไมการเลือกของคุณจึงผิด

ภาพลวงของสัญชาติ

ฉันเติบโตในอพาร์ตเมนต์นิวยอร์ก โดยทฤษฎีเกมคืออาหาร และสถิติคือบทสนทนา พ่อฉันจะจ้องดูคะแนนเกมเหมือนบทกวี—ไม่ถูกกระทบโดยเสียงฝูงชน หรือไล่ตามเทรนด์ระเบิด ผู้ชมส่วนใหญ่พึ่งสัญชาติ: เลือกผู้ชนะจากข่าวเช้ามื้อคืน ไม่ใช่จากมูลค่าคาดการณ์

อัลกอริธึมมองเห็นสิ่งที่คุณมองไม่เห็น

ทีมโปรดของคุณชนะ? เป็นไปได้ แต่มอดอลเห็นสามอย่างที่คุณพลาด: อคติในการยิง, การเหนื่อยจากรายชื่อผู้เล่น, และแรงกดดันจากฝ่ายตรงข้าซ่อนอยู่ในข้อมูลการเล่น อัลกอริธึมไม่สนใจความภักดีหรือสีเสื้อ—พวกเขาระแวดคำนวณความน่าจะเป็นชนะจากการครอบครองมากกว่าหมื่นครั้ง

ข้อมูลไม่มีร้องเรียกหาฮีโร

ฉันเคยวาดแผนการยิงของ NBA เป็นเวลา 47 ฤดูกาล ในขาวและฟ้า sans-serif—ไม่มีไอคอน. ไม่มีเนื้อหาเสริม. มีเพียงตรรกะเย็นๆ ในตาราง การฝูงชนโหดร้องสำหรับช่วงเวลา ‘คลัช’—แต่มอดอลรู้ว่าช่วงเวลานั้นเป็นแค่เสียงรบกทางสถิติ

เพราะความจริงเงียบ

คุณอยากเชื่อมตาของตน? ผมก็เช่นเดียวกัน—but เมื่อความแม่นยำแทนอารมณ์ การชนะกลับกลายเป็นสามารถ—not อารมณ์ อัลกอริธึมไม่มีตะโกน มันคำนวณ และมันถูกเสมอ