ทำไมการเดิมพันของคุณผิด?

ภาพลวงของสัญชาติ

ผมเติบโตในบ้านอพาร์ทเมนต์ในนิวยอร์ก โดยสมการคือบทสนทนาบนโต๊ะอาหาร และสถิติกีฬาบาสเก็ตบอลคือนิทานก่อนนอน พ่อผม นักสถิติ เล่าให้ฟังว่าประสิทธิภาพของผู้เล่นวัดจากคะแนนคาดหวังต่อการครั้ง ไม่ใช่ความรู้สึก: ‘เขาควรได้ชัยชนะ’ คนพูดแบบนั้น—นั่นมันไม่ใช่วิเคราะห์ มันเป็นนวนิยายที่แต่งเป็นความเข้าใจ

ต้นทุนของการไม่วัดค่า

เมื่อใครบางคนบอกว่า ‘เขาควรได้’ หลังจากพลาดสามครั้ง เขากำลังยึดเอาอคตินของผู้เล่นที่ถูกห่อโดยอารมณ์—แต่ข้อมูลเอ็นบีเอแสดงว่าไม่มีอย่างนั้น! ผู้เล่นยิงได้ 42%? การยิงครั้งถัดไป ‘ไม่ควร’ —มันเป็นอิสระ—แต่ละการยิงเป็นการทดลองเบอร์โนลลีเดียว กฏแห่งความน่าจะเป็นไม่แครับอารมณ์ของคุณ

อคตินแห่งความรับผิดชอบทางศีลธรรม

คนเชื่อว่าหน้าที่หมายถึงการแทรกแซงเมื่อมีปัญหา—but ความรับผิดชอบทางสถิติกีฬานั้นมีค่าศูญ—คุณไม่มีหน้าที่จะหยุดคนจากการเดา—แต่คุณมีหน้าที่มอบความแม่นยำ

เหตุผลที่สำคัญ

ผมไม่เขียนเพื่อคลิกหรือโกรธ—I เขียนเพราะเรื่องหลอกลวงเหล่านี้ทำให้คนจริงเสียเงินจริง—คนที่ไว้วางใจในสัญชาติมากกว่าหลักฐานโครงสร้าง—if คุณกำลังอ่านบทความนี้ คุณรู้แล้วว่าแตกต่างระหว่างการทำนายและการเดาอย่างไร

การเดาครั้งถัดไปของคุณ ‘ไม่ควร’—มันคำนวณได้

วัดมาตราฐาน. ถามเรื่องราว. 法院ไม่วางกฎบนอารมณ์—มันวางกฎบนเอนโทรปี