ทำไมการพยากรณ์ของคุณผิด

ข้อมูลไม่ได้เฉลาก

ฉันรับชมฟุตบอลจีนมาตลอดสิบสองปี—ไม่ใช่เพราะชัยชนะ แต่เพราะความเงียบที่ซ่อนอยู่ระหว่างประตู ทุกแมตช์คือชุดข้อมูล:不完備, สัญญาณรบกวน, และคาดเดาได้อย่างเจ็บปวด เมื่อนกหวีดังขึ้น ความคิดเห็นไม่ร้องไห้—มันกระซิก และเสียงกระซิกเหล่านั้น? มันไม่ใช้เกลัว มันคือสมมติฐาน

อู๋หลี่ไม่ใช่วีรบุรุษ—he เป็นตัวแปร

อู๋หลี่ไม่ใช่วีรบุรุษที่คนอยากให้เขาเป็น เขาคือความผิดปกติในโมเดลที่ฝึกจากความหวัง ไม่ใช้พรสวรรพ การยิงของเขาagainstไทยไม่ใช่อนาคต—แต่มันคือสัญญาณผิดปกติในระบบถูกออกแบบมาให้ล้มเหลวอย่างเงียบ เราไม่จำเป็นวีรบุรุษ—we จำเป็นนักวิเคราะห์ที่ยังเชื่อมั่นในข้อมูลเมื่อทุกคนเลิกหวัง

อัลกอริธึมรู้ก่อนที่คุณจะทำ

ฝูงชนไม่มองโกรธเพราะแพ้—they พยากรณ์เพราะพวกเขาทราบว่าบางอย่างพัง—and จะไม่มีใครแก้มันด้วยข้อมูลอีกแล้ว ฉันดูเกมเหล่านี้ไม่เพื่อรู้สึก Passion—แต่อยากตามรอยแบบแผนที่ซ่อนอยู่ในความหน่วงเวลา แผ่นคะแนนโกหาน้ำ—โมเดลดอกโกหาน้ำ และถ้าคุณคิดว่าอู๋หลี่มีจุดบกพร่อง? คุณถูกแล้ว cแต่มหากคุณคิดว่าเขาโดดเดียว? คุณกำลังพลาดเรื่องจริง เราไม่ใชแฟนที่นี่—we เป็นนักวิเคราะห์ที่ยังเชื่อมั่นในข้อมูลเมื่อคนอื่นเลิกหวัง