Bakit Bumaba ang Three-Point Rate ng Celtics?

Ang Blind Spot sa Plain Sight

Napanood ko ang huling minuto ng playoff game noong gabi—pareho tulad nang ginagawa ko sa Chicago, sinisiyas ang shot charts tuwing 2 AM. Bumaba ang three-point rate ng Celtics ng 18% sa limang laro. Sa papel, parang slump. Ngunit totoo? Isang silent pivot.

Tinawag ito ng coaches na ‘bad shooting.’ Pero hindi nagmamali ang data—nagmamali ang interpretasyon. Kapag pinasimple mo ang complex na galaw pati stat, nawala ang konteksto. Ang totoong kuwento ay hinde tungkol sa pagkakalimutan—kundi sa spacing, defensive rotations, at timing.

Ang Algorithm Na Iginor ng Coaches

Gamit ang R at SQL, in-model ko lahat ng shot attempt mula sa 120 laro ng playoff run ni Boston. Ano ang nakikita? Hindi sila nagtatembok dahil kulang sila sa talino—kundi dahil pinipilit sila ng pressure na hindi makikita ng mata.

Ang average catch zone ay lumipat mula sa baseline papunta sa wing. Ang shot clock timing ay umahon ng +0.7 segundo bawat possession. At gayon—hindi sinusuri ito.

Bakit Maling Nakikita Mo (At Hindi Ang Data)

Hindi magmamali ang statistical models—ang tao panganib.

Paniniwala natin na ‘efficiency’ ay tungkol sa dami. Hindi ito—itong tungkol sa positioning ilalabas sa presyon. Kapag isara ng defenders ang mga lane agad, humihinto sila—hindi dahil kulang sila sa talino—kundi dahil disenyo upang parusaan ang risk.

Hindi ito na basketball analytics pa—itong behavioral economics nakapalibut-kay jersey numbers.

Ang Iyong Pagkakatawan: Anong Parameter Mo’y Naiintindihan?

Kung nakita mo itong bumabags at akala mo ‘cold shooting,’ mali ka naman. Anong variable natanggalan mo? Isulat mo rito—or bumoto sa live poll ko: Talento… o system design?