Maradona: Hindi Sobra, Kundi Bawal

Ang Myth na Kailangan ng Spreadsheet

Hindi ako narito para magdasal sa mga diyos ng football. Ako’y isang sports data scientist mula sa Chicago, at ang trabaho ko ay sukatin ang kabutihan—hindi basta maramdaman. Kung marinig ko ang sinasabi na ‘sobrang ina-award’ o ‘lucky lang’ si Maradona, buksan ko agad ang video archive at i-run ang mga datos.

Spoiler: Mali sila.

1986: Isang Masterclass sa Estadistika

Talakayin natin ang 1986 World Cup—lalo na ang laban ng Argentina vs. England sa quarterfinals. Hindi lamang ikoniko dahil sa Hand of God at ang solo goal ni Diego; mahalaga rin ito dahil sa kahulugan nito sa football analytics.

Sa isang laban lang, nagawa ni Maradona ang 45% ng shot-creating actions (SCA) para sa Argentina. Halos kalahati ng lahat ng malaking chance ay galing sa kanya. Para kayo makaintindi: mga modernong manlalaro tulad ni Messi o Haaland ay nasa 20–25%. Hindi mo ma-i-create ito nang walang katotohanan.

At oo—may dalawang legend na goal siya. Pero mas nakakagulat? Hindi lang sumama siya; siya mismo ang gumawa ng bawat attack.

Ang Final Ay Hindi Isa Lang Goal—Ito’y Algorithm

Ang final laban kay West Germany madalas inihahambing lamang sa isa lang: ang bicycle kick goal ni Schumacher na nilikha pero pinagbawalan dahil offside—kung gayon pa man.

Ngunit tingnan natin ang aking tracker data: mayroon siyang tatlong direct shots on target at pitong key passes — higit pa kaysa anumang iba pang manlalaro mula parehong koponan. Wala namang goal, pero patuloy na pressure.

Statistically? Siya’y naglaro nang elite level sa dalawang laban at dalawang antas—pariho’y napakahusay tulad ni Pelé o Messi noong peak form nila.

Bakit Ngayon Nating Tiningnan Ang Kanyang Legacy?

Ang funny thing tungkol sa narrative bias: kapag legend sila habambuhay, tinatawag nila sila bilang diyos. Pagkatapos umalis? Lumitaw ang mga critic kasama ang mapusok na paningin mula pagkatapos—aabot hanggang sabihin ‘flawed’ o ‘overblown.’

Pero tandaan: Walang anuman sayo ring personal na problema (at meron nga) ay nakakaapekto sa anumang ginawa niya sa pitch kapag presyon — defenders bumaba nang buong galop, control ng bola nasa extreme angle — hindi tumitingin ang math sa scandals.

Hindi si Maradona kailangan ng tulong para baguhin game — at wala ring algorithm na makakareplica kung paano ginawa iyon under duress.

Ang Datos Ay Hindi Nagmamaliw; Ang Emosyon Ay May Kamalian

Paminsan-minsan akong naniniwala na hindi ako magbabasa tungkol football nang emotional — pero pagkatapos i-run thousands of play-by-play simulations gamit real-time tracking data mula FIFA archives… nalaman ko na naroroon siya kasama yung top three players ever.

Opo, may flaws din siya—addiction issues, maling desisyon labas ng pitch—but none diminished his impact during the moments that mattered most: The 1986 tournament wasn’t just good—it was statistically exceptional across every metric we use today: possession value creation, defensive disruption rate (DDR), expected threat (xT) per game—all off-the-charts levels for a single player leading a national team through knockout stages.

Kaya susunod mong tanungin: ‘Sobrang ina-award ba?’ Ipaalala mo lang: Ano sabihin ng iyong models? The truth? Si Diego Maradona hindi lang underrated—he was misunderstood by those who only count goals instead of influence.